Dotychczas osobami, które najczęściej "odwiedzały" wieżę, i to tylko na poziomie chóralnym, byli organiści. Po renowacji i remoncie wszystko się zmieniło. XVII-wieczna wieża otwarta jest dla naszej wspólnoty i wszystkich zwiedzających Lublin. Przesunięta poniżej schodów w przedsionku kościoła drewniana oszklona ściana umożliwi wejście do wieży-dzwonnicy w ciągu całego dnia.

Najciekawsze miejsce do jakiego prowadzą nowe schody w wieży to fragmenty gotyckiej dekoracji malarskiej, prawdopodobnie z lat 1430 i 1460- 1470. Znajdują się one nad i pod sklepieniem nawy głównej. Stało się to skutek tego, iż polichromia znajdowała się pierwotnie poniżej stropu nakrywającego nawę. Sufit był płaski z drewnianych belek i kasetonów. Późnogotycki szczyt oraz przesklepienie nawy głównej wykonane zostało w poł. XVI w. W ten sposób malowidła zostały przedzielone. Odnowione fragmenty dekoracyjnego fryzu przedstawiają na tle Starego Miasta pochód rycerzy konnych z wyprzedzającym ich brodatym jeźdźcem oraz króla Kazimierza Jagiellończyka z giermkiem. Te zabytkowe fragmenty fresku są zaliczane do najwcześniejszych w Polsce utworów malarskich o tematyce świeckiej umieszczanych w kościele i z punktu widzenia historii sztuki były zapowiedzią renesansu. W czasie prac zostały także odkryte freski z wcześniejszego jeszcze okresu.

W wieży znajdą się też tablice i symbole upamiętniające fakty z historii naszego kościoła, miasta i Ojczyzny. Wcześniej znajdowały się w prawej nawie bocznej, która nadal pozostała miejscem pamięci i tradycji narodowych. Część jednak tablic została przeniesiona do wieży. Znajduje się w niej obok ekspozycji historycznej z rycerzem Krzyżackim na czele i dwoma nagimi mieczami, wystawa numizmatyczna. Na wieży została wykonana także nowa konstrukcja 2 dzwonów, których rozlegający się głos będzie nieustannie przypominał o historycznym zwycięstwie. Z wieży będziemy mogli także podziwiać przez lunety panoramę Lublina.