W latach rządów komunistycznych wyświetlane były tu filmy o tematyce biblijnej, religijnej i historycznej, które ze względu na swą treść oraz wartości nie mogły być wówczas prezentowane w objętych cenzura kinach (np. "Jezus z Nazaretu", "Golgota", "Quo Vadis"). W przykościelnej sali katechetycznej przez długie lata odbywało się nauczanie religii młodzieży szkolnej i akademickiej. Za rektoratu ks. kan. dr S. Młynarczyka organizowane były konferencje o tematyce religijnej, historycznej i światopoglądowej. Przykładem może być cykl 5 wykładów "Chrześcijaństwo a humanizm" zorganizowany w lutym 1976 roku. Z kolei za rektoratu ks. dr M. Brzozowskiego miały miejsce konferencje naukowe o tematyce dogmatycznej, moralnej i apologetycznej np.: "Rola chrześcijaństwa w kształtowaniu kultury polskiej", "Rola Kościoła w czasie II wojny świtowej w Polsce" czy "Pierwiastki religijne w literaturze polskiej". W kościele organizowano także spotkania z aktorami, którzy po nabożeństwach recytowali utwory naszych wieszczów.

 Szczególny społeczno-patriotyczny charakter miało duszpasterstwo Ks. prof. Mieczysława Brzozowskiego. W latach 70. zapoczątkował on wieczorne Msze Święte za Ojczyznę, podczas których wygłaszał ciekawe kazania patriotyczne przypominające chrześcijańsko - niepodległościowe tradycje i wartości, pełne dobrych i krzepiących słów. Wzbogacał je o wykłady z historii Polski, o recytacje poezji patriotycznej w wykonaniu najlepszych aktorów polskich scen. Z kolei Msze Święte celebrowane przez niego z okazji rocznic historycznych przeszły do historii miasta, gdyż wzbogacając głoszone Słowo Boże świetnie dobranymi cytatami z literatury polskiej oraz odnosząc się do przykładów konkretnych ludzi i postaci historycznych, uczył patriotyzmu oraz przywiązania do tradycji i kultury polskiej. Nic więc dziwnego, że ściągały one tłumy wiernych nawet z odległych dzielnic miasta. Dzięki jego działalności kościół Pobrygidkowski stał się szybko duchowym i patriotycznym centrum Lublina. To właśnie w nim od lipca 1980 roku manifestowano zdecydowaną postawę protestu wobec polityki komunistów wobec potężnego i ogólnopolskiego ruchu "Solidarność". Tu również gromadzono się na modlitwach i po słowa otuchy w czasie ponurej nocy stanu wojennego. Związany z lubelską "Solidarnością" jako jej kapelan ks. M. Brzozowski zajmował się także organizowaniem pomocy dla więzionych i internowanych działaczy NSZZ "Solidarność" oraz ich rodzin, które nagle w wyniku represji znalazły się bez środków do życia, jak również potrzebowały duchowej pomocy i wsparcia. Prace te kontynuowali kolejni rektorzy kościoła.