Obraz ze św. Katarzyną niewiele się różni od poprzedniego. Przedstawiona jest ona podobnie jak jej matka, z laską pielgrzymią i z krucyfiksem. Podobnie też jak św. Brygida wznosi oczy ku niebu. Katarzyna jednak widzi jedynie wielką światłość dobywającą się z otwartego nieba. Podpis obrazu brzmi: COMES PEREGRINATIONIS FIlIA E[I]VS S[ANCTAI CATHARINA (Towarzyszka wędrówki jej córka św. Katarzyna).

W obu tych obrazach matka i córka ukazane są jako zakonnice, pątniczki ogarnięte jednym powołaniem - wędrówki do Boga. Obie kierują spojrzenia w tą samą stronę, a1e widzenia ich są inne. Brygida widzi Jezusa jako ta, której dane było rozmawiać z osobami boskimi i świętymi. Katarzyna natomiast, jak inne zakonnice brygidiańske, wzoruje się na matce. Myśl tą można było wyobrazić w sposób plastyczny, dzięki temu, że każdą z nich przedstawiono na osobnym obrazie, a pozornie niemal mechaniczne powtórzenie kompozycji służy przekazaniu idei naśladowania.

Te dwa przedstawienia pokazują, że Brygida. a potem też i jej naśladowcy - zakonnicy zakonu Najświętszego Zbawiciela, podejmują pielgrzymkę ascetyczną przez życie w klasztorze. W życiu Brygidy i Katarzyny był to czas, gdy udały się do Rzymu. Wiodły tam życie wzorowane na zakonnym. Obrazy te niewątpliwie nawiązują też do ich licznych pielgrzymek, które uważały za istotny czynnik rozwoju duchowego. W oddali, w pejzażu na obrazie ze św. Katarzyną widzimy zarys budowli, której kształt przypomina kościół Grobu Pańskiego w Jerozolimie. Rzeczywiście, pod koniec życia świętej Brygidy Katarzyna wraz z matką udały się na pielgrzymkę do Jerozolimy.