Jest to następna wizja Brygidy. Dostąpiła jej, gdy miała dziesięć lat. Przedstawienie to podpisano słowami: CUM CHRISTO CRUCIFIXO LOQVITUR (Rozmawia z Chrystusem Ukrzyżowanym).

Święta klęczy przed Ukrzyżowanym Chrystusem. Z ust św. Brygidy padają słowa: DOMINE, QVIS FECIT TIBI ISTUD (Panie któż ci to uczynił? - napis lustrzany), Chrystus odpowiada: QVI ME CONTEMNUNT (Ci, którzy mną gardzą). Widzenie to Święta miała w nocy, po tym jak w kościele wysłuchała kazania o Męce Zbawiciela. Widziała Chrystusa jakby ukrzyżowanego i żalącego się: Taki jestem zbiczowany. Na co ona rozumiejąc jakby się to świeżo stało odpowiedziała: o Panie! któż ci to uczynił? Odpowiedział Chrystus: ci, którzy wzgardzają mną i nie dbają o miłość moją czynią mi to.

Wydarzenie to wywarto zasadniczy wpływ na pasyjną pobożność św. Brygidy, która stanie się centralnym motywem jej duchowych rozważań. W swoich stanach ekstatycznych jeszcze dwukrotnie Święta widziała i przeżywała ukrzyżowanie Jezusa. Omawiany obraz przedstawia pierwszą taką wizję. Scenę umieszczono w kościele: mroczne tło wnętrza rozjaśnia światło wydobywające się z wielkiego okna, które zamyka perspektywę kompozycji. Podobnie jak w jednym z wcześniejszych przedstawień ukazano tu dwa wydarzenia, które rozegrały się w różnym czasie.

W obrazie tym Brygida została ukazana w bogatym stroju: w gronostajowym płaszczu, w wymyślnym uczesaniu. W ten sposób artysta chciał podkreślić jej wysokie pochodzenie społeczne a przez kontrast z następnymi obrazami, gdzie Brygida ubrana jest już w habit zakonny, wskazać na dwa etapy jej życia: pierwszy, gdy wiodła życie świeckiej i drugi, gdy żyła jak zakonnica.