Kolejne przedstawienie cyklu nie ukazuje jeszcze samej świętej, choć rzecz dzieje się już po jej narodzinach. Na pierwszym planie widać biskupa, starszego człowieka, który klęczy pogrążony w modlitwie. Duchownym jest Benedykt, proboszcz Rasbo, który 14 czerwca modlił się o to, aby Ingeborga szczęśliwie urodziła dziecko. W niebiosach, gdzie kieruje spojrzenie, widzi Maryję z księgą w ręku, która przemawia do niego: NATA EST BIRGERO FILIA, CUIUS VOX ADMIRABILIS AUDIETUR PER ORBEM (Birgerowi narodziła się córka, której niezwykły głos będzie słyszany na [całym] świecie).

Obraz podpisany jest ponadto słowami: CAELITUS ANUNTIATUR NATAE GLORIA (Obwieszczona jest z nieba chwała narodzonej). Gdy Brygida miała się narodzić opiekun pobliskiego kościoła, który w przyszłości został biskupem Aboeńskim, miał cudowne widzenie. Trwając na modlitwie w czasie jej narodzin, pokazał się mu jasny obłok, a w obłoku zobaczył Maryję, która trzymała w ręku księgę. Wówczas powiedziała mu ona, że Birgerowi właśnie narodziła się córka, która głosić będzie radość zbawienia.

Scena ta rozgrywa się na tle krajobrazu z wyraźnie zaznaczoną sylwetką kościoła. Kościół ten ma bardzo charakterystyczny schodkowo zakończony szczyt fasady ze sterczynami wystającymi poza płaszczyznę. Szczyt ten zdobią trzy rzędy blend oddzielonych od siebie odcinkami listew. Fasada ma portal wejściowy, ponad którym znajduje się maswerkowe okno. Porównania ikonograficzne wykazują, że jest to kościół brygidek lubelskich w stanie przed dobudowaniem do korpusu wieży.